Η ενημέρωση είναι μια πλάνη . Με μια επίσκεψη στη Πάρνηθα νομίζω πως συνάντησα τα συστατικά στοιχεία του δράματος όχι μόνο της Πάρνηθας αλλά και της ζωής μας . Από τη πρώτη στιγμή ήθελα να ανέβω και χτες το απόγευμα 03/07/2007 το έκανα μαζί με κάποιους φίλους . Την πορεία μας για το βουνό διέκοψε ένα περιπολικό στο ύψος του τελεφερίκ , ας πούμε λοιπόν εδώ ότι η αστυνομία σχηματικά είναι η Κεντρική Διοίκηση . Για το θεό τι είδους απαγόρευση-μηχανισμός είναι αυτός που αφήνει την πρόσβαση για το βουνό που «αιμορραγεί» ανοιχτή μέσα από ένα καζίνο . Στη χώρα μας οι απαγορεύσεις είναι συνήθως αναίτιες ,συνήθως προς όφελος των λίγων και ποτέ δεν αποτελούν κομμάτι ενός γενικότερου σχεδιασμού . Προσπεράσαμε λοιπόν γρήγορα το εμπόδιο όπως κάνουμε πάντα με τα πράγματα που μας ενοχλούν . Αναρωτιέμαι πολλές φορές ποια κοινωνία περισσότερο από τη δικιά μας νοιώθει το σύστημα που δημιουργεί το οργανωμένο κράτος όχι αρωγό αλλά κακό σπυρί στον κώλο της . Με αυτή τη σκέψη λοιπόν μπήκα στην υπερχλιδάτη καμπίνα , ώρα περίπου εξίμιση . Μια όμορφη κυρία ένας μεσόκοπος και ένας τύπος που μύριζε αλκοόλ αποτελούσαν το υπόλοιπο πλήρωμα , στο μυαλό μου τα πρόσωπα αυτά ήταν η άρρωστη κοινωνία μας . Τα βλέμματα τους θολά απ το πάθος , με απορία να μας κοιτάνε να σχολιάζουμε την καταστροφή και να τραβάμε φωτογραφίες και γενικά να έχουμε εξωστρεφή συμπεριφορά . Ο κόσμος αυτός και είναι πολλοί , πολύ περισσότεροι από «εμάς» μυρωδιά δε πήραν από ότι έγινε εκεί απάνω μέσα στο απέραντο νεκροταφείο συνεχίζουν να στήνουν το δικό τους πανηγύρι διασκεδάζοντας μέσα στο πιο εφιαλτικό σκηνικό , είχαν όμως και τις ενοχές τους τις είδα στα μάτια τους , το βλέπω συχνά μα για λίγο στα μάτια των γειτόνων των φίλων της οικογένειας των συναδέλφων και μετά τίποτα , έχω βαθιά την αίσθηση ότι η κοινωνία μας πληρώνει την ακόρεστη αδηφαγία , θαμπώσαμε , ξεφτιλιστήκαμε και τώρα έχουμε τη φύση που μας αξίζει .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου